Bijbelstudies
- Maar eerst de kaper uit de cockp...
- Bruggenhoofd
- Blijdschap kwijt
- Kijk met Kerstmis verder dan de ...
- Het leven van Abraham
- Het huis van God
- De Tabernakel - De gemeenschap m...
- Openbaringen uit de Openbaring...
- ADVENT
- REVOLTE - Een studie over 1 Samu...
- 10 Redenen waarom wij bidden...
- De tijdperken en gebeurtenissen ...
- Een koningin gezocht
- 10 Redenen waarom God mens werd...
- Een allernieuwst testament...
- De betekenis van kerstmis...
- Het Wonder Van Het Pinkstergebeu...
- Het Wonder Van Het Pinkstergebeu...
- Verkondigt alle landen
- Leven uit de rechtvaardigmaking...
- Leviticus
- Een vreemd antwoord
- Is dat nu een God van liefde...
- MATTHEUS
- JOHANNES 3:16
- De feesten des HEREN
- Goddelijke geheimen uit Galaten...
- De gouden keten
- Getuige worden van Zijn opstandi...
- Pasen - en dan
- Hij is het
- Consequenties van het grote kers...
- Flakkerende kaarsjes of een vlam...
- KERSTFEEST - maar nu eens een ke...
- Is het geen waanzin om te zingen...
- Kerstfeest: Oorlogfeest! (1968)...
- ADVENT - In het licht van het ni...
- Voor die engelen was het maar ge...
- ADVENT - En het geheim van een a...
- Opwekkingen in de bijbel Hizkia...
- Ezra - opwekkingen in de bijbel...
- Hemelvaart - Het machtige feest ...
- Pinksteren en de gemeenschap van...
- Pinksteren en de gemeenschap van...
- Redding of Roeping
- Hemelvaart - De grootste der chr...
- Hemelvaart - Christus leeft in m...
- Hemelvaart - Een mens op Gods Tr...
- Hemelvaart - De verheerlijkte He...
- De Beker
- De Tabernakel
- De toekomst begint vandaag!...
- Judas en ik...
- Mozes, een teleurgesteld man...
- Kerstfeest en onze frustraties!...
- Het geloof van Herodes!...
Bijbelstudie: Bruggenhoofd
6 juni 1944, landing in Normandië ...
Eindelijk!
Weet je de spanning nog? Zou het slagen? Zou het weer wel meewerken? Zou het geen debacle worden?
Hoe volgden we elk bericht!
Wat ging het langzaam eerst – er kwam maar geen schot in. Het was alsof er bijna geen vordering werd gemaakt. Zou het wel goed gaan?
Dan dachten we aan de mannen op dat kleine bruggenhoofd – hoe zwaar zouden zij het te verduren hebben, onophoudelijk onder vijandelijk vuur! Een hel moest het zijn.
Dáár echter was men met één ding bezield, het ging om iets groots: vrijheid brengen aan miljoenen die zuchtten onder het juk; vrijheid aan een werelddeel.
Daarom moest men standhouden, moet men vooruit.
En men kwam vooruit, heel, heel langzaam eerst, maar van overzee stroomden de versterkingen aan: troepen, wapens, ammunitie en geleidelijk ging het sneller en sneller, de tankslag bij Caên volgde, dan de doorbraak en vóór we begrepen wat er aan de hand was, was Parijs bevrijd ...
Wij leven ook op een bruggenhoofd als we christen zijn!
Hier in deze door satanische machten ‘bezette’ wereld zijn we een ‘bruggenhoofd’ van de hemel.
Zie die tienduizenden jonge mensen die met hun leven hopeloos in de knoei zijn geraakt, ten prooi aan de zonde en de macht van de satan, gebonden, diep ongelukkig.
En tussen die tienduizenden in staan wij als een klein handjevol, die God kennen, een levend contact met de hemel hebben, een klein bruggenhoofd, met de opdracht als christenstrijders mee te werken aan hun bevrijding.
Wat een wonderbaar iets dat God ons – jou en mij – gebruiken wil om die jongen daar, dat meisje, te helpen veranderen van een bundel verdriet en wanhoop in een blij, stralend kind van Hem!
Wat een verantwoordelijkheid ook!
Een soldaat op Normandië wist dat hij stond in een strijd op leven en dood en dat de toekomst van miljoenen van hem afhing. Maar daarom had hij geen tijd om alleen aan zichzelf te denken of bijvoorbeeld daar een huisje te gaan bouwen en gezellig en rustig te gaan wonen!
En wij?
Als wij als bruggenhoofd falen … wat dan?
Wat hangt er van jouw leven toch ontzaglijk veel af! Voor velen ben jij de enige kans op redding.
Geen soldaat daar die eraan dacht zich bij zijn superieuren te beklagen dat hij ‘het zo moeilijk had‘. Stel je voor! Ieder wist tegenover een machtige vijand te staan, die alles op alles zou zetten. Maar men wist ook dat men niet vocht voor zichzelf alleen.
Als de vijand zijn uiterste best doet om ons buiten gevecht te stellen, dan is dat opdat wij niet verder zullen kunnen meewerken aan de bevrijding van anderen.
Het is hem toch al niet gelukt?
Dacht dan niemand aan deserteren?
Wil je er aan denken in die ogenblikken dat je zin hebt om alles erbij neer te gooien, dat je speelt met mensenlevens en ook dat je het je kameraden in de strijd nog moeilijker maakt? Zij hebben het al moeilijk genoeg, moeten ze met nog minder krachten verder strijden? Moeten ze daarbij ook nog de teleurstelling over jouw desertie dragen?
Het werk valt je tegen, zeg je?
Het gaat niet zoals je verwacht had?
Je merkt dat bij anderen het enthousiasme ook vermindert en je ziet alles door een donkere bril?
Misschien is het velen in het begin in Normandië ook hard tegengevallen en hebben ze uit het diepst van hun hart gewenst dat het nooit begonnen was. Maar men heeft doorgezet en volgehouden en eindelijk is de doorbraak tóch gekomen!
Waar zou jij nu zijn als men de strijd opgegeven had?
Daarbij: wij hebben een Aanvoerder die groter is dan Eisenhower en Montgomery!
En de ontzaglijke voorraden oorlogsmateriaal - door de jaren in Engeland opgestapeld en over het Kanaal getransporteerd - zijn maar een heel zwak beeld van de kracht van Zijn Geest, die Hij ons, ja jou, wil schenken.
Zullen we standhouden op ons bruggenhoofd en aanhouden tot de doorbraak komt?!
Ja!
Sidney S. Wilson
1948
« vorige bijbelstudie — volgende bijbelstudie »