Bijbelstudie - Flakkerende kaarsjes of een vlammend vuur

Bijbelstudies

Mp3 bijbelstudie, bijbelstudies van Sidney Wilson

Bijbelstudie: Flakkerende kaarsjes of een vlammend vuur

Vrede ... rust ... Is het geen verademing om heerlijk languit in een luie stoel gedachteloos te staren naar al die brandende kaarsjes aan de versierde boom en even te vergeten dat wereldwijd de wapen — en ammunitiefabrieken op volle toeren draaien en er in vele landen jonge mensen in kampen tot guerrillastrijders worden opgeleid, er steeds weer nieuwe kapingen en andere terreurdaden worden gepland, er weer ... Nee, nee, weg ermee. Straks als de feestdagen voorbij zijn, worden we wel weer met de neus op de feiten gedrukt. Maar er nú niet aan denken, het is nú het feest van de vrede! Nu willen we alleen maar gezelligheid, ontspanning, rust!

Het feest van de vrede ... ?

Het feest van de vrede?

Waar halen we eigenlijk de gedachte vandaan dat advent het komen van de vrede betekent? Dat is nogal duidelijk, zal iemand antwoorden ... de engelen hebben immers van vrede gezongen! Dat hoort men inderdaad vaak beweren, maar nergens in de Evangeliën wordt er gezegd dat de engelen gezongen hebben! Enfin, dat is van minder belang — ze hebben het wel over vrede gehad. Maar als we dat eerste kerstfeest eens bekijken, is er daar dan veel van vrede te vinden? Heeft Herodes erg veel vrede ervaren? Hebben de bewoners van Jeruzalem erg veel vrede ervaren? Hebben de Wijzen uit het Oosten wél een vredige atmosfeer aangetroffen in Jeruzalem? Hebben Jozef en Maria dat eerste kerstfeest in alle vrede beleefd? Konden de moeders in Bethlehem terugkijken op een bepaald vredig kerstfeest?

Laten we een en ander eens even van wat dichterbij bekijken.

Het feest van de vrede ... voor de herders?

Van alle groepen is de groep van de herders er misschien nog het beste af gekomen. Toegegeven, zij hebben die nacht de schrik van hun leven gehad en van een kerstviering zoals wij die nu kennen, nee ... daar was geen sprake van. Het zou natuurlijk wel een idyllisch tafereeltje geweest zijn: die ruwe bonken, gekleed in schaapsvachten en na van de schrik bekomen te zijn, heel gezellig om het kampvuur gezeten, mijmerend over het grote gebeuren en onderwijl een lamsboutje bradend, want dat kon er bij zo'n bijzondere gelegenheid toch zeker wel af — kalkoen zullen ze waarschijnlijk niet bij de hand hebben gehad.

Maar nee, de herders behoorden tot dat merkwaardige slag van mensen die menen dat als God iets zegt, je er niet alleen over moet filosoferen, maar dat je er ook iets mee moet doen. En het geschiedde, toen de engelen van hen heengevaren waren naar de hemel, dat de herders tot elkander spraken: Laten wij dan naar Bethlehem gaan om te zien hetgeen geschied is ... En zij gingen haastig ... Ook schijnen zij gemeend te hebben dat het belangrijk was dat anderen de boodschap zouden horen!!! We lezen, dat ze in plaats van er samen gezellig een boom over op te zetten, erop uit trokken om de tijding bekend te maken. En ... zij maakten bekend hetgeen tot hen gesproken was over dit Kind. En allen, die ervan hoorden, verbaasden zich over hetgeen door de herders tot hen gezegd werd. Lucas 2:15-18.

Maar ja, in die tijd waren er nog mensen die het nodig hadden de blijde tijding te horen.

Een vredige nacht hadden ze dan wel niet gehad, maar misschien waren ze niet minder blij dan velen tegenwoordig die van een zwelgpartij genieten. Er staat van hen tenminste: En de herders keerden terug, God lovende en prijzende ... Lucas 2:20.

Het feest van de vrede ... voor Herodes?

Nee, Herodes heeft dat eerste kerstfeest allerminst gevierd als een feest van vrede: Toen nu Jezus geboren was te Bethlehem in Judea, in de dagen van koning Herodes, zie, wijzen uit het Oosten kwamen te Jeruzalem, en vroegen: Waar is de Koning der Joden, die geboren is?Toen koning Herodes hiervan hoorde, ontstelde hij ... Mattheüs 2:1-3. Zo heel onbegrijpelijk is dit niet. Herodes wist dat de Joden de Messias verwachtten en hij begreep dat als die zou komen, dit het einde van zijn heerschappij zou worden, precies zoals veel mensen vandaag de dag niet aan Jezus' wederkomst willen denken, omdat dit hun plannen in de war zou sturen!

Misschien had Herodes deze Messiasverwachting van de Joden wel altijd als een soort verre toekomstdroom gezien, in de trant van: och, dat kan nog wel duizend jaar duren! Toen hij echter zo plotseling, zo onverwachts met het feit werd geconfronteerd, schrok hij geweldig, net zoals velen enorm zullen schrikken als Jezus voor de tweede keer komt!

Nu was Herodes een huichelaar — dat zien we in wat hij tegen de Wijzen zei — en hij was een uitermate verhard mens, maar toch was hij ook weer niet zó'n grote huichelaar en niet zó verhard, dat hij maar rustig kerstfeest ging vieren en zich verder niets van Jezus aantrok ...

Het feest van vrede ... voor geheel Jeruzalem?

Bij Jezus' geboorte was het niet alleen Herodes die zo schrok. We lezen: Toen koning Herodes hiervan hoorde, ontstelde hij en geheel Jeruzalem met hem. Dit laatste: ... en geheel Jeruzalem met hem ... is iets minder begrijpelijk. Eeuwenlang was er in Juda's hoofdstad uitgezien naar die komst van de Messias. Sabbat aan sabbat was er in de synagogen over deze grote verwachting gesproken. Talloze priesters en schriftgeleerden hadden de Bijbel er tot en met over nageplozen. Eindeloze discussies waren erover gevoerd, eindeloos veel meningen waren erover geventileerd. En nu zou men gedacht hebben dat dit bericht van Jezus' geboorte met een enorme vreugde ontvangen zou zijn, maar héél Jeruzalem ontstelde, precies zoals vele christenen nu ook zouden doen als Jezus op dit moment weer zou komen.

Misschien heeft men ook toen wel geërgerd gereageerd met: Wat bezielt die buitenlanders toch? Wat halen ze nu in hun hoofd? Als ze ergens de boel op stelten willen zetten, laten ze het dan bij zichzelf thuis doen — als ze ons maar met rust laten! Wij hebben onze eigen godsdienstige overtuigingen en daar houden we het maar bij. Meer hebben we niet nodig!

Het feest van de vrede ... voor de schriftgeleerden?

Heel Jeruzalem was in opschudding en het laat zich indenken dat de overpriesters en schriftgeleerden helemaal de schrik kregen toen ze de boodschap ontvingen zich dadelijk bij Herodes te vervoegen. Dat heerschap stond erom bekend dat hij om het minste of geringste en soms ook om niets, mensen liet ombrengen. Was het al niet erg genoeg dat de Messias, waarover ze zo lang hadden gepreekt, nu werkelijk gekomen scheen te zijn? En dan nog daarbij dat Herodes zich met de zaak wilde gaan bemoeien. Hoe zou je het zo ooit voor het volk geheim kunnen houden? Hij (Herodes) liet al de overpriesters en schriftgeleerden van het volk vergaderen en trachtte van hen te vernemen, waar de Christus geboren zou worden. Mattheüs 2:4. Het viel voor de overpriesters en schriftgeleerden alleszins mee — ze hoefden alleen maar een Bijbeltekst op te dreunen, uit de profeet Micha, en over de plaats Bethlehem, en daar hadden ze geen enkele moeite mee. Wellicht hebben ze, na afloop, wel een zucht van verlichting geslaakt. Je moest er gewoon niet aan denken dat Herodes hen óók nog bevolen zou hebben een kijkje in Bethlehem te gaan nemen! Nee, het was allemaal wel goed afgelopen, maar helemaal vredig was alles toch niet geweest ...

Het feest van de vrede ... voor de Wijzen uit het Oosten?

Voor de Wijzen uit het Oosten verliep een en ander ook niet zoals zij zich dat wel voorgesteld zouden hebben. Bij zo'n enorm belangrijke gebeurtenis als de geboorte van een Koning, zullen ze er toch op zijn minst op gerekend hebben te worden uitgenodigd voor een groot feest in het paleis! In plaats daarvan moesten zij stiekem wegsluipen en het land in het geheim verlaten! En van Godswege in de droom gewaarschuwd om niet tot Herodes terug te keren, trokken zij langs een andere weg naar hun land terug. Mattheüs 2:12.

Bij hun aankomst in het land, had het de Wijzen al verbaasd dat niemand iets af scheen te weten van de geboorte van de Koning. Na hun vertrek hebben zij ook niet teruggedacht aan hun bezoek als aan het vieren van een feest van vrede.

Het feest van vrede ... voor Jozef en Maria?

Zo is het bij Jozef en Maria ook niet overgekomen! Voor veel Joodse vrouwen was het hoogste ideaal wel dit: de moeder van de Messias te mogen worden! Maar geen ervan zal het zich zo hebben voorgesteld, dat zij de Messias van Israël in een beestenstal ter wereld zou moeten brengen. En de woorden van de oude Simeon ademden ook al helemaal geen atmosfeer van vrede. Hij zei: Zie, deze is gesteld tot een val en opstanding van velen in Israël en tot een teken, dat weersproken wordt — en door uw eigen ziel zal een zwaard gaan - ... Lucas 2:34,35.

Als Jozef en Maria gedacht hadden dat de komst van de Messias vrede betekende, dan zullen zij heel onaangenaam verrast zijn geweest toen zij beiden met het Kind naar Egypte moesten vluchten. Toen zij (de Wijzen) weggetrokken waren, zie, een engel des Heren verschijnt Jozef in de droom en zegt: Sta op, neem het kind en zijn moeder en vlucht naar Egypte, en blijf aldaar, totdat Ik het u zeg; want Herodes zal alles in het werk stellen om het kind om te brengen. Mattheüs 2:13.

Als Jozef en Maria al gedacht hadden dat het vrede zou zijn bij hun terugkeer uit Egypte, dan hadden ze zich danig vergist. Toen Herodes gestorven was, zie, een engel des Heren verschijnt in de droom aan Jozef in Egypte, en zegt: Sta op, neem het kind en zijn moeder en reis naar het land Israël ... Toen hij echter hoorde, dat Archeláüs koning over Judea was in de plaats van zijn vader Herodes, vreesde hij daarheen te gaan. En van Godswege in de droom gewaarschuwd, ging hij naar het gebied van Galilea ... Mattheüs 2:19-23.

Jozef had het land in een sfeer van oorlog verlaten, maar bij zijn terugkeer was de toestand nog niet veel verbeterd.

Het feest van vrede ... voor sommige moeders in Bethlehem?

Vele jonge moeders in Bethlehem hebben evenmin reden tot feestvieren gehad bij de geboorte van de Grote Koning. Toen Herodes zag, dat hij door de wijzen misleid was, ontstak hij in hevige toorn en zond bevel om in Bethlehem en het gehele gebied daarvan al de jongens van twee jaar oud en daar beneden om te brengen ... Toen werd vervuld het woord, gesproken door de profeet Jeremia, toen hij zei: Een stem is te Rama gehoord, geween en veel geklaag: Rachel, wenend om haar kinderen, weigert zich te laten troosten, omdat zij niet meer zijn. Mattheüs 2:16-18.

Het feest van hemels vuur!

Wie heeft gezegd dat advent het feest is van de vrede? Nee, Jezus' geboorte werd niet gekenmerkt door een sfeer van vrede! Later zei Hij Zelf het volgende: Vuur ben Ik komen werpen op de aarde ... Lucas 12:49. Hij heeft eveneens gezegd: Meent niet, dat Ik gekomen ben om vrede te brengen op de aarde; Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard. Mattheüs 10:34.

Nee, advent is niet het feest van de vrede, maar veeleer van de oorlog, van de strijd, van de revolutie! Zullen we hier even op ingaan?

Het feest van hemels vuur ... voor de redding van mensen!

Bij de adventviering, spreken wij nogal eens van: het Kind in de kribbe — maar beseffen we altijd wel dat dit Kind niemand minder is dan de Eeuwige God, die een ontoegankelijk licht bewoont en ook een verterend vuur is? Toch is hij deze wereld van duisternis en ellende binnen gekomen, om de wil van de Vader te doen, én om ons mensen te redden. Want in Zijn hart brandde een Goddelijk vuur en het is aan Hem dat wij onze redding te danken hebben.

Maar Hij kwam niet met de bedoeling om alles Zelf, alleen, te doen — Hij wilde mensen inschakelen in dit werk. Daarom riep Hij Zijn discipelen en zond Hij hen uit. En nog altijd roept Hij mensen! Hij is er niet tevreden mensen 'gered' worden, Hij wil dat zij mededragers worden van het vuur!

Is het dan geen schrijnende parodie op het kerstfeest als we Zijn geboorte gedenken door samen te schransen en dan stupide te zitten staren naar de gekleurde kaarsjes, terwijl we er met geen haar op ons hoofd over prakkiseren om ons in vuur en vlam te laten zetten voor Hem en Zijn zaak?! Wat heeft Hij eraan, wanneer wij Hem danken voor dat wat Hij voor ons deed, maar wij geen voet verzetten om Hem na te volgen? De Heer heeft mensen genoeg die applaudisseren. Waar Hij een tekort aan heeft, dat zijn mensen die Hem navolgen! Echt zinvol wordt onze kersfeestviering wanneer wij bij Zijn kribbe staan en ons hart openstellen voor Zijn hemels vuur. Zinvol tenminste, wanneer we tegelijk nagaan hoe wij onze tijd kunnen geven, hoe we financieel kunnen helpen, misschien ook hoe we er zelf op uit kunnen gaan — mits wij het doen in Zijn kracht en niet in de onze.

Het kan in een ander verband zijn, maar in Leviticus 6:12 staat: ... het vuur ... zal brandende gehouden worden ...

Het feest van hemels vuur ... voor de bevrijding van de wereld.

Wanneer onze gedachten uitgaan naar het Kind in de kribbe, dan weten wij dat Hij niet alleen in een duistere, zondige wereld is gekomen, maar dat deze wereld van duisternis een demonische achtergrond heeft. Hij is binnengekomen in een wereld die in de greep ligt van de machten der hel. Deze wereld is bezet gebied. Jezus Zelf noemt de satan de overste der wereld. Jezus' komst in deze wereld betekende daarom ook onherroepelijk: conflict! Totale oorlog zelfs. Wij kunnen Zijn komen zien als een militaire actie. Het was een dropping op vijandelijk gebied! En dat mede ter wille van de redding van mensen! Maar als Hij ons mensen zoekt om mee te helpen bij de redding van anderen, dan zoekt Hij óók mensen die meestrijden in deze oorlog. Gaf Hij ook Zijn discipelen niet allereerst macht over boze geesten?

Is het niet overweldigend groot dat Jezus deze wereld binnengekomen is, in Bethlehems stal is geboren, opdat het vlammende vuur van God ook op ons zou kunnen komen?!

En als Hij vuur op aarde kwam werpen opdat wij in die kracht deze oorlog zouden voeren, dan is de duivel bijzonder gerustgesteld wanneer wij van die lieve, onschuldige, flakkerende 'kaarsjes' zijn in plaats van in lichterlaaie te staan voor God.

Het feest van hemels vuur ... in de geestelijke strijd.

Al dan niet bij een kerstboom gezeten kunnen we onze gedachten laten gaan over alles waartoe dat Kindje in de kribbe in deze wereld is gekomen. Hij kwam om mensen te redden, maar ook om ons bij dat reddingswerk in te schakelen. Hij kwam om ons te bevrijden van de machten van de hel, maar ook om ons te maken tot medestrijders voor de bevrijding van anderen. Zeker ... en tóch is Zijn plan nog zoveel groter dan dat! Als de enkelingen worden bevrijd, blijven er nog zovelen in de greep van de hel. De Heer wil echter de gehele aarde bevrijden! En ook dat wil Hij doen door middel van ons als Zijn leger. Wat een verbijsterend groot plan is dit! Hier is nog veel over te zeggen.

Vuur op de aarde! Jezus kwam om de allergrootste revolutie aller tijden te ontketenen. Of moeten we het een contrarevolutie noemen? Want de wereld is in opstand tegen God!

Hoe kunnen wij beter de geboorte gedenken van Hem die op aarde kwam om deze revolutie te ontketenen? Op een adventviering — en niet alleen daar — kunnen we bij elkaar zijn als 'samenzweerders' tegen het hele rijk der duisternis!

Jezus wil niet dat wij een standbeeld voor Hem oprichten, maar dat wij Hem navolgen! Hij wil niet dat wij bevrijdingsfeesten vieren om onze eigen bevrijding te gedenken, terwijl we de rest van de wereld aan de macht van de hel overlaten.

Maar, zegt iemand, als de engelen niet gezóngen hebben, dan hebben ze toch wel gesproken van vrede op aarde. Hoe zit dat dan nu? Inderdaad, maar die vrede op aarde komt niet als gevolg daarvan dat mensen nú tot bekering komen. Wel kan men daardoor persoonlijk vrede ontvangen in zijn hart — er is echter heel wat meer nodig om vrede op aarde te bewerken. Die vrede op aarde komt evenmin doordat individuen bevrijd worden uit de greep van de hel. Met vrede op aarde wordt er een wereldwijde vrede bedoeld en die kan alleen maar komen doordat de hele aarde bevrijd wordt en wel door de Heer en Zijn leger.

Hoe overweldigend groot dat wij geroepen zijn tot de grootste revolutie aller tijden! Zullen wij dit jaar kerstfeest vieren met een dieper besef van de betekenis ervan? Zullen we ernaar streven niet op flakkerende kaarsjes te lijken, maar ons openstellen voor het vlammende vuur van Zijn Geest?

Jezus kwam met het opzettelijke doel om vuur op de aarde te werpen — dat is ook voor u en mij!

Een machtig kerstfeest toegebeden, ter wille van de vrede op aarde!

Sidney S. Wilson

« vorige bijbelstudie — volgende bijbelstudie »

Sidneywilson

Bijbelstudies