Bijbelstudie - KERSTFEEST - maar nu eens een keer van Bovenuit bekeken.

Bijbelstudies

Mp3 bijbelstudie, bijbelstudies van Sidney Wilson

Bijbelstudie: KERSTFEEST - maar nu eens een keer van Bovenuit bekeken.

Wat we met zo'n opschrift bedoelen? Ja, dat heeft wel een beetje verklaring nodig. Laten we dan als volgt beginnen. Met Kerstmis denken we aan het Grote Geschenk. Als we nu zelf een heel kostbaar geschenk ontvangen, dan zijn we er blij me, niet waar? Als onze beste vriend of vriendin zo'n geschenk krijgt, zijn we ook blij, toch niet een tikkeltje jaloers, wel? — want we houden van die persoon. Maar ... als God het allergrootste Geschenk ontvangt, schijnt niemand daar blij om te zijn! Houden we dan niet van God? Of weten we er niet van? Dan zullen we het zeker moeten hebben over: kerstfeest ... van Bovenuit bekeken!

Laten we in dit verband volgende drie punten overdenken:

Advent met onszelf als middelpunt
Advent met de ander als middelpunt
Advent met God Zelf als middelpunt

1. Advent met onszelf als middelpunt

Laten we nu, om duidelijk te maken wat we bedoelen met: 'van Boven uit bekijken', eerst even zien wat het betekent om 'van beneden uit te bekijken'. We willen het daarbij niet hebben over de mensen die kerstfeest vieren zonder Christus. Nee, we willen het hebben over hen die positief gelovig zijn en die het Kind van Bethlehem en het heil in Christus zien als het voornaamste in het leven.

Zij verblijden zich over het feit dat Jezus bereid was de hemelse heerlijkheid vaarwel te zeggen om neer te komen tot ons, om ons te redden.

Zij verblijden zich over het feit dat Jezus door Zijn menswording, door te worden zoals wij, nu in staat is volkomen met ons mensen mee te voelen.

Zij verblijden zich over het feit dat Jezus, door te komen in nederigheid, ons zo'n machtig voorbeeld heeft gegeven.

Zij verblijden zich over het feit dat Jezus door Mens te worden in staat was Zichzelf in de offerdood te geven voor ons.

Zij verblijden zich in het feit dat Jezus een algehele genoegdoening voor ons heeft bewerkt bij de Vader en Hem 'tevreden gesteld' heeft voor ons.

Zij verblijden zich (soms) ook over het feit dat er bij Jezus geboorte zoveel gesproken werd over Zijn komend Rijk, dat zo belangrijk is voor ons.

Ons

Zo konden we maar doorgaan. Maar is het opgevallen dat in elk van deze punten het woordje ons voorkwam? En Goddank mogen we veel bezig zijn met alles wat Jezus' komst in Bethlehem voor ons betekent. Daar is uiteraard geen enkel bezwaar tegen, dit hebben we nodig. We kunnen er niet te veel mee bezig zijn! En toch ... en toch ... bestaat zelfs hier het gevaar van een zekere eenzijdigheid, zelfs van een zeker egoÃ¯sme. We kunnen er namelijk zo sterk de nadruk op leggen, dat Jezus kwam voor ons, dat Hij stierf voor ons om ons te redden — feitelijk bedoelen we: voor mij, voor mij, voor mij! — dat we er helemaal aan voorbij gaan dat het niet alleen voor ons was, maar voor de hele mensheid, ja, meer nog, voor God Zelf!

Hem?

Terwijl we dan onder de kerstboom liederen zingen over 'het Kindje van Bethlehem', gedichten voordragen over Hem, uit de Bijbel de bekende Adventspassages voorlezen over Hem en spreken over Hem, ja, terwijl we dit alles doen en alles erop lijkt dat Hij in het middelpunt staat, kan het dan toch maar gebeuren dat we in diepste wezen alleen maar onszelf in het middelpunt hebben gezet! Want er zijn hele volksstammen die in de kerstviering kunnen zwelgen — al of niet met kalkoen en rood licht — maar die voor geen moment denken aan het geluk van anderen en die dus de hele geest van kerstfeest volkomen verloochenen! Misschien doen ze het op een heel vrome manier en misschien ook zonder het zich bewust te zijn, maar ze hebben zichzelf helemaal in het middelpunt geplaatst. En zo menen ze Hem te vereren, die niet alleen de zelfverloochening predikte, maar die in heel Zijn wezen de zelfverloochening was!

Nogmaals, het is nuttig en nodig om bezig te zijn met alles wat Jezus' komst voor ons betekent. Als we het echter hebben over 'bekijken van beneden uit' dan bedoelen we Jezus' komst alleen maar bezien vanuit ons eigen zelfzuchtig standpunt en we hebben er geen oog voor wat die komst voor anderen en bovenal voor God Zelf heeft betekend.

2. Advent en de ander als middelpunt

Kerstfeest is zendingsfeest! God had maar één Zoon en die is zendeling geworden.

Natuurlijk denkt een echt christen het hele jaar door aan de ander, niet alleen in december!

Jezus' komst was een daad van liefde voor de ander en Hij heeft er dan ook alles voor over gehad. We hoeven hier nu niet nog eens te beklemtonen hoe Hij Gods heerlijkheid daarvoor verliet en kwam temidden van vuiligheid en ellende om te redden. En Goddank zijn er steeds meer, hoewel nog veel te weinig, die aardse zekerheden prijsgeven om heel hun tijd te kunnen wijden aan de verkondiging van de beste tijding die ooit werd gehoord. Waarmee we niet willen zeggen dat allen dit moeten doen. Er gaan er wel eens naar het zendingsveld die er niet voor geschikt zijn. Aan de andere kant vermoeden we dat er heel wat uit ongehoorzaamheid nog thuis zitten. Of roept de Heer werkelijk zo veel meer vrouwen dan mannen?!?!

Er zijn er velen, die er erg goed aan zouden doen om, als ze rond de kerstboom zitten, zichzelf de vraag te stellen of ze helemaal eerlijk dit feest van de zelfverloochening kunnen vieren! Of denkt men nu soms dat Jezus Zichzelf heeft verloochend opdat wij het niet zouden hoeven doen?

We zouden het wat vreemd vinden wanneer iemand op een geheelonthoudersvergadering een pleidooi ging houden voor de drankbestrijding en veel hulde zou brengen aan grote voormannen van die beweging, en dat terwijl hij zelf kennelijk aangeschoten was! Maar het is nog veel idioter wanneer we de Christus van de kribbe en stal met de mond eren, zonder echter zelf de weg van de zelfverloochening te gaan, zonder Hem radicaal te volgen!

Nu wordt er in onze tijd wel gehamerd op naastenliefde, op de noodzaak van ontwikkelingshulp en dergelijke. Maar het is toch mogelijk om ons hele leven te geven om anderen te helpen en desondanks ... de dingen alleen 'van beneden uit' te bekijken.

In ons volgende punt willen we zien wat het betekent om de dingen 'van Boven uit' te bekijken.

3. Advent met God Zelf als middelpunt

Om het maar vast vooruit te zeggen: waar we nu de nadruk op willen leggen, is niet het blij zijn om 'het Geschenk' dat we zelf ontvingen, al is daar alle reden toe. Zelfs niet het blij zijn omdat we anderen blij hebben kunnen maken. Nee, maar we willen de nadruk leggen op het blij zijn omdat God Zelf blij is, blij met Zijn Zoon. We willen ons verblijden over Gods blijdschap! Dit klinkt misschien heel vreemd. Voor velen zal het ook een totaal nieuwe gedachte zijn. Hoe dieper we er echter op ingaan, hoe meer we gaan zien dat we de kern raken van heel ons kerstfeest en van Pasen en Pinksteren erbij!

Laten we uitgaan van dat mooie woord verzoening, zoals te vinden is in de tekst: ... Hij is een verzoening voor onze zonden. 1 Johannes 2:1. Dit woord (Grieks: hilasmos) betekent zoiets als: tevreden stellen, gunstig stemmen. Jezus kwam om God genoegdoening te schenken voor alles wat wij door onze zonden hadden verknoeid. Wij hadden door onze zonden God en Zijn Rijk veel schade berokkend. Wij hadden alles gedaan om Zijn toorn te verdienen. Van onszelf uit zouden we ook nooit in staat geweest zijn om God genoegdoening te schenken.

Maar Jezus werd een verzoening, een tevredenstelling voor onze zonden. Dit zou ons moeten verbijsteren en des temeer wanneer we bedenken wie God is. Het is de allerzwaarste opgave die er bestaat om deze heilige, eeuwige, oneindige, almachtige Schepper van hemel en aarde tevreden te stellen.

Het ganse heelal is tot zijn eer geschapen. Maar al de prachtvolle bloemen en planten, al de bossen en steppen, al de bergen en heuvels, alle meren en zeeën en oceanen — zij alle zijn niet in staat om Zijn verlangens te bevredigen. Zelfs die laaiende bol, die we de zon noemen, ja, zelfs de tienduizenden miljoenen zonnen van ons melkwegstelsel en de tienduizenden miljoenen van die stelsels die ons universum vormen, zij alle met elkaar zijn te klein om het hart van die grote God te vullen!

Evenmin kon dat hart van die grote God voldoening vinden in de onafgebroken stroom van offers die er in Israël, dag aan dag, werden gebracht. Week in week uit, maand in maand uit, jaar in jaar uit en zelfs eeuw in eeuw uit! Van miljoenen en nog eens miljoenen offerdieren heeft het bloed gevloeid, maar alles bleek volkomen onvoldoende om de verlangens van die oneindige God te bevredigen.

Toch was er Eén die deze allermeest onmogelijke opgave volbracht. Om het eens heel menselijk te zeggen: Jezus heeft de Vader blij gemaakt!

En nu is de vraag maar of wij van onze kant blij zijn dat de Vader blij is?! Misschien zijn we nog nooit met deze vraag geconfronteerd en moeten we er eerst over nadenken? Toch is dit één van de grootste onderwerpen van de hele Bijbel. De Bijbel is er vol van! Laten we één voorbeeld noemen: in de Levitische offers wordt dit op schitterende wijze geÃ¯llustreerd. Denk maar aan brandoffer, spijsoffer, vredeoffer, zondoffer, schuldoffer. Vijf prachtige foto's van het ene offer van Jezus.

Wanneer wij zeggen dat Jezus voor onze zonden is gestorven, een machtige waarheid, dan hebben we het over Hem als zondoffer. Maar dit kwam in de rij van offers pas op de vierde plaats. De eerste plaats in de rij werd ingenomen door het brandoffer, een offer dat niets met zonde te maken heeft! Het brandoffer spreekt van volkomen overgave. Het laat ons Jezus zien, niet als degene die stierf voor onze zonden, maar als degene die de hele wil van de Vader heeft volbracht en die Zich volkomen aan Hem heeft overgegeven, tot in de dood. Hij heeft Zich door de eeuwige Geest aan God geofferd. Hebreeën 9:14.

Het zondoffer is een offer voor de mens.
Het brandoffer is een offer aan God.

Zo staat er in Leviticus 1:2: Wanneer iemand onder u de Here een offergave (een geschenk) brengen wil ...

Het is een machtige waarheid dat Jezus Zich gaf als zondoffer voor onze zonden, het is minstens evenzeer waar, dat Hij Zich als brandoffer geheel aan de Vader heeft geofferd. En het merkwaardige is wel dat God in Leviticus niet het zondoffer, maar het brandoffer nummer 1 heeft gesteld! In Israël begon elke dag dan ook met het morgenbrandoffer — zo men wil met het getuigenis: er zal Eén komen die het hart van de eeuwige, oneindige, almachtige God volkomen zal bevredigen. En zo eindigde elke dag eveneens met dit getuigenis.

In het ganse heelal is er niets groters te bedenken dan het feit dat deze God volkomen voldoening heeft gevonden in Zijn Zoon. We zijn ons ervan bewust dat dit onderwerp nooit populair zal worden. Want wanneer we God niet echt liefhebben, zal het ons volkomen niet aanspreken. Maar willen wij, die de Heer wél liefhebben, eens wat meer Jezus' komst van Boven uit bekijken, vanuit het stadpunt van God Zelf? Voor zover ons dit in Zijn Woord is geopenbaard uiteraard.

God is zo geweldig blij met Hem, die in Bethlehems stal werd geboren — omdat Hij in de wereld kwam met het allesoverheersende verlangen om de Vader 'blij' te maken. En God vindt het fijn, we drukken ons vreselijk menselijk uit, wanneer er mensen zijn die zich verblijden over wat Jezus heeft gedaan. God vindt het nog fijner wanneer Hij mensen ziet die anderen blij maken met Zijn Zoon. God vindt het het allerfijnst wanneer Hij mensen kan vinden die zich hevig verblijden over Zijn eigen blijdschap in Zijn Zoon!

Sidney S. Wilson

« vorige bijbelstudie — volgende bijbelstudie »

Sidneywilson

Bijbelstudies